Alles blijft anders
  • Home
  • Blog
  • Boek in wording
  • #Oudersvoorgoedezorg

Wensouder

11/8/2016

3 Reacties

 
Foto
De hele dag al kijkt ze de klok vooruit en stelt vragen als 'Hoe lang is een uur?' Ze noemt de bedtijden van haar vriendinnetjes, die vanavond vast niet zo lang mogen opblijven als zij. 'Tot negen uur, sjonge dát is laat!' 
 
Gehuld in haar lievelingspyama -van Frozen, natuurlijk- zit ze bijtijds klaar op de bank, een schaaltje met lekkers binnen handbereik. Met een kriebel in mijn buik zit ik naast haar, hier minstens zo naar uitkijkend als zij. Al bij de eerste tonen schiet ik vol. 'Een kind onder de evenaar wordt later vaak een bedelaar': 6 jaar was ik toen de eerste Kinderen voor Kinderen lp werd gelanceerd. Nu zit ik hier op de traditionele eerste zaterdagavond van november, met mijn eigen 6-jarige naast mij, lekker tegen me aan gekruld. 
 
Ja, ik ben een wensouder, denk ik. Nooit wenste ik me iets vuriger toe dan nog een kind. Dit kind. Ons kind. Zó geliefd, zo gewenst.
 
Deze week voelde ik me vies. Besmeurd. Adoptie beheerste het nieuws: de Raad voor Strafrechttoepassing en Jeugdbescherming bracht een rapport uit met als belangrijkste aanbeveling adoptie van kinderen uit het buitenland per direct af te schaffen. Met terugwerkende kracht ben ik schuldig verklaard: ik heb mijn belang voor het hare laten gaan. Ze had daar moeten blijven, in erbarmelijke omstandigheden. Liever in eigen land, dan geliefd. Liever dood, dan levend. 
 
Het rapport van de RSJ is broddelwerk. Het gaat eraan voorbij dat het Haags Adoptieverdrag opvang in eigen land al als uitgangspunt neemt. Alleen als dat niet kan, komen kwetsbare kinderen in aanmerking voor adoptie naar het buitenland. Opgroeien in een gezin is immers wetenschappelijk bewezen vele malen beter dan in een tehuis. Daarnaast ziet men over het hoofd dat stoppen met adoptie naar Nederland geen enkel probleem oplost: andere landen staan in de rij om de kinderen op te nemen. Als Nederland hebben we meer impact door te blijven meedoen en een voortrekkersrol te vervullen in het nog verder verbeteren en sluitend krijgen van het systeem. Want natuurlijk moet kinderhandel worden voorkomen.
 
Al tijdens het eerste nummer ruilt ze de bank in voor de dansvloer. Met haar neus in de beeldbuis klinkt een diepe zucht bij moeilijke pasjes. De makkelijke doe ik wat graag met haar mee. Weg schud ik de verwarrende gedachten. Natuurlijk heeft adoptie ook een donkere kant, een gitzwarte zelfs. Maar het is zoveel meer dan dat. 
 
Verzaligd ploft ze bij de aftiteling neer op de bank. 'Het is midden in de nacht nu, en alle kinderen liggen in bed. Maar ik niet! Wel bijna nu, toch? En jullie ook? Morgen wil ik weer kijken, maar dan mét Jens.'
 
De enige die mag oordelen is zij. 



3 Reacties
Wilhelmina
11/8/2016 09:23:18 am

Hallo wensouder!
Kan me dat helemaal voorstellen, dat je je bij dit gebeuren naar voelt. Vies zou ik het niet noemen, eerder ongewenst, zowel voor jullie als voor al die kinderen die er al zijn als adoptiekind! Tis te gek voor woorden. Hiermee worden jullie levenslang met een stempel bedrukt. Wie zitten er achter die idiote knoppen wie dīt bedenken! Denken kun je het niet eens noemen! Inplaats van hersens, zit er volgens mij zaagsel in die koppen! Ik hoop en wil dat dit stopgezet wordt met onmiddelijke ingang, voor jullie en vele andere gedupeerde als deze idioterie doorgezet wordt!
Wordt plaatsvervangend boos, kan er niet van binnenuit over meepraten. Ben wel ouder en zeker ook daardoor geraakt door dit! Jullie zullen het je herrineren als zwarte bladzijde in jullie leven, mocht(moet) het overwaaien. Tot die tijd wens ik jullie hèèl vèèl sterkte!
Liefs Wilhelmina.

Antwoord
RIA RUTTEN
11/9/2016 11:29:12 pm

Odette, dit stukje raakte me erg. Daarbij weer heel goed geschreven. Geniet van julie dochter, als ik mensen om me heen spreek begrijpt niemand die adoptie toestand. In onze familie heeft n neef een jongetje uit China geadopteerd. 2 jaar oud, diverse lichamelijke gebreken, uit een weeshuis dat er niet erg jofel uitzag. Ondertussen heeft hij hier een aantal operaties achter de rug, is niet meer bang dat zijn eten wordt afgepakt en voelt zich speciaal bij zijn nieuwe ouders.

Antwoord
Ruth
11/12/2016 11:03:05 pm

Hi Odet,
schaam je nimmer of te nooit niet voor het geven van een toekomst aan Almaz. De waarde van ergens echt welkom zijn is immens. Liefs, Ruth

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    E-mail nieuwsbrief:
    Geen blog meer missen? Meld je dan nu aan!

    Archief

    Februari 2019
    Oktober 2018
    September 2018
    Juni 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013

    RSS-feed

    Enter your email address:

    Delivered by FeedBurner

    Zoek op trefwoord:

    Alles
    Adoptie
    Balans
    Begrip
    Bezuinigingen
    Bloggen
    Brusje
    Communicatie
    Eigenregie
    Eigen Regie
    'feel Good'
    In De Media
    Instanties
    Medisch
    Meerv Gehandicapt
    Ontwikkeling
    #oudersvoorgoedezorg
    Politiek
    Verwerking
    Zorgouders

Powered by Create your own unique website with customizable templates.