Alles blijft anders
  • Home
  • Blog
  • Boek in wording
  • #Oudersvoorgoedezorg

Circus Cliniclowns

7/14/2015

1 Reactie

 
Foto
Natuurlijk zijn we er ook nu weer als de kippen bij om kaartjes voor Circus Cliniclowns te bestellen. Maar naarmate de zorgvuldig gekozen datum nadert, nemen onze bedenkingen toe. Na drie jaar Circus Boemtata vinden de Cliniclowns het tijd voor een nieuwe voorstelling. Dat is ongetwijfeld interessanter voor de medewerkers, sponsors,  ouders en de gezonde broertjes en zusjes. Maar voor kinderen met meervoudig complexe handicaps hoeft dat helemaal niet: iets wat zich al een weg door hun hersenpannen heeft gebaand, geeft meer kans op een fijne ervaring.

Juist dit jaar ontvangen we geen voorbereidende cd of dvd. Ik struin het internet af maar vind slechts een korte trailer. De goedbedoelde aftelkalender is weliswaar leuk voor Almaz, maar aan Jens  met zekerheid niet besteed. Enigszins gereserveerd rijden we dan ook op een vroege zondagochtend naar Leende. “Stel je er nou maar op in dat je Almaz een enorm plezier gaat bezorgen en dat het voor Jens volgend jaar alweer leuker is”, zo adviseert een mede-zorgmoeder me nog via WhatsApp. Ja, natuurlijk doe ik dat, in mijn hoofd. Maar mijn hart wil ook wat.

Het is Almaz die tussen de huizen door als eerste de circustent ontwaart en ons  ook op de bewegwijzering wijst. We parkeren tussen de vele kingsize auto’s en busjes en snellen door de regen naar binnen. Gelukkig is de hittegolf voorbij. In de tent kijkt Jens opvallend opmerkzaam om zich heen. Een glimlach breekt door. We leggen hem nog maar eens uit waar we zijn. Ik herken, intuïtief, zijn herkenning. Zijn lach op zijn gezicht gebeiteld.

Al bij het eerste interactieve gedeelte (de wasserij) wordt Jens gegrepen. Een liedje waarin het woord ‘draaien’ voorkomt is – natuurlijk – een succes.  Aan alles is gedacht: door de aanwezigheid van kleine teiltjes kunnen ook de rolstoelers de was doen. Enthousiast graait Jens in de ballen. Terwijl Almaz de was vouwt en fanatiek de lijn omhoog trekt, kijkt hij gefascineerd naar de bellenblaas-machine.

Deel twee (de bakkerij) is voor Jens minder interessant, maar biedt wel de gelegenheid om hem even uit de rolstoel te halen en te zien hoe andere kinderen  verwoed in het kinetisch zand wroeten. Door naar de derde zaal (de werkplaats), waar een sprookjesachtige symfonie van windvangers wordt afgewisseld met de introductie van de acrobaten en hun kunsten. Circus Boemtata herleeft, voor ons alle vier.

We sluiten af in de grote zaal. De grappen en grollen gaan  aan Jens voorbij, maar de belichting maakt dat hij goed kan focusseren. Elke grote beweging op het podium wordt met wild gefladder begroet. Er is nieuwe muziek, die zich linea recta een weg door Jens’ hersenpan baant. Even brengt een Italiaans lied me in verwarring. Huh? Dat snapt hij zéker niet! Maar dan begint het me te dagen. Ook ik begrijp er geen jota van, maar geniet nog steeds. Van de ambiance, de kleuren, het geluid, de spotlights. Net als mijn zoon.

“Hef je gezicht naar de regen, dan kun je er weer even tegen.” Dankjewel Cliniclowns voor opnieuw een onvergetelijk, bijzonder gezinsfeestje!


1 Reactie

Slapstick

7/2/2015

3 Reacties

 
Picture
“Papa hoe was het op jouw werk?” We evalueren de dag met ‘Tafelklets’, een verjaardagscadeau van mijn zus. Almaz wil niet meer zonder: het boek komt steevast met de place-mats op tafel en nog voor de eerste hap slaat ze het gebiedend open. Na een paar wisselende vragen en opdrachten, die de conversatie ook na een drukke dag gaande houden, volgt als afsluiting de 'interviewvraag'. Vandaag is die, voor onze 5-jarige, verrassend open.

Coen denkt even na en vertelt dan hoe hij met zijn collega's veel lol heeft gehad. Typische kantoorhumor, die ik ben vergeten zo gauw hij is uitgesproken. Almaz daarentegen gooit haar hoofd in haar nek en begint te schateren. Een diepe, rollende lach, overduidelijk 'voor de nep'.

Schalks kijkt Jens opzij. Hij smijt zijn boek op de grond, recht zijn rug en valt in. Bulderend.

Natuurlijk moedigt dat Almaz aan om vooral dóór te lachen, nog cabaratesker dan daarnet. Hoe heerlijk moet het zijn om altijd een uitzinnige fan te hebben, die werkelijk alles wat je doet zonder ook maar een zweem van kritiek toejuicht. Je eigen groupie. Jens hapt naar adem, klapt dubbel over zijn tafelblad en komt gierend weer overeind. Hij fladdert. Hij hikt. Hij schudt zijn hoofd uitzinnig heen en weer. In canon houdt de slapstick aan. Minutenlang.

Hun lachsalvo vult de kamer. En meer.




3 Reacties
    E-mail nieuwsbrief:
    Geen blog meer missen? Meld je dan nu aan!

    Archief

    Februari 2019
    Oktober 2018
    September 2018
    Juni 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013

    RSS-feed

    Enter your email address:

    Delivered by FeedBurner

    Zoek op trefwoord:

    Alles
    Adoptie
    Balans
    Begrip
    Bezuinigingen
    Bloggen
    Brusje
    Communicatie
    Eigenregie
    Eigen Regie
    'feel Good'
    In De Media
    Instanties
    Medisch
    Meerv Gehandicapt
    Ontwikkeling
    #oudersvoorgoedezorg
    Politiek
    Verwerking
    Zorgouders

Powered by Create your own unique website with customizable templates.