Coen denkt even na en vertelt dan hoe hij met zijn collega's veel lol heeft gehad. Typische kantoorhumor, die ik ben vergeten zo gauw hij is uitgesproken. Almaz daarentegen gooit haar hoofd in haar nek en begint te schateren. Een diepe, rollende lach, overduidelijk 'voor de nep'.
Schalks kijkt Jens opzij. Hij smijt zijn boek op de grond, recht zijn rug en valt in. Bulderend.
Natuurlijk moedigt dat Almaz aan om vooral dóór te lachen, nog cabaratesker dan daarnet. Hoe heerlijk moet het zijn om altijd een uitzinnige fan te hebben, die werkelijk alles wat je doet zonder ook maar een zweem van kritiek toejuicht. Je eigen groupie. Jens hapt naar adem, klapt dubbel over zijn tafelblad en komt gierend weer overeind. Hij fladdert. Hij hikt. Hij schudt zijn hoofd uitzinnig heen en weer. In canon houdt de slapstick aan. Minutenlang.
Hun lachsalvo vult de kamer. En meer.