Alles blijft anders
  • Home
  • Blog
  • Boek in wording
  • #Oudersvoorgoedezorg

Spelbreker

4/15/2015

9 Reacties

 
Picture
We konden het lang niet over ons hart verkrijgen. De babyspullen werden keurig bewaard, voor het geval dat. De kinderwagen, het aankleedkussen, de wipstoel, de sekseneutrale eerste kleertjes. Met het verstrijken van de tijd zetten we toch een denkbeeldige streep. Alles-voor-een-baby en alles-voor-een-dreumes kon weg. Ons derde kindje zou een peuter worden, op zijn minst.  De box, de kinderstoel, de babygym maakten plaats. De peuterspullen verdwenen voorlopig naar zolder.
 
Maar ineens hebben we de bergruimte op zolder hard nodig. Want dinsdag arriveert de verrijdbare tillift. Een immens groot, log apparaat. Een kolos. Het meest gehate hulpmiddel ooit, waarvan we zo vurig hoopten dat we dát in ieder geval niet nodig zouden hebben. Nooit.


Jens hield het lang spannend, maar een week voor zijn tweede verjaardag ging hij kruipen. Nét op tijd om – volgens de onnavolgbare wetten van de neuroloog – de deur naar lopen open te houden. Twee jaar later zette hij zijn eerste stappen achter een verzwaarde houten boodschappenkar. Vlak voordat we naar Ethiopië afreisden, liep hij zelfs een paar meter los.

Helaas bleef het daarbij. Jens oefent, weer ruim vier jaar later, nog dagelijks met zijn rollator. Met veel  plezier zet hij enkele wankele passen en verricht knap bochtenwerk. Alles gebeurt echter louter op therapeutische basis: lopen onder strikte begeleiding voorkomt verdere vergroeiing. Inmiddels moeten we erkennen dat echt lopen er voor Jens niet in zit, net zomin als het zelf gaan staan en veilig weer gaan zitten. Nooit. En omdat Jens’ steeds langere lijf en dood gewicht mijn broze gestalte al jaren teveel zijn ( ja, ik ben de spelbreker!), capituleren we. Voor dat wanstaltige gedrocht.

Dinsdag arriveert hij, de tillift. De vrolijke oranje kleur zou mijn leed moeten verzachten. Het vooruitzicht dat ik Jens in alle omstandigheden van grond naar stoel naar statafel naar aankleedtafel naar douchestoel en weer terug kan hijsen, zou me toch mild moeten stemmen. Maar ik haat dat ding, nu al. Om alles waar het voor staat. En om zijn 65x60x160 – ingevouwen, welteverstaan. Daar is ons reeds aangepaste huis niet op berekend. Dáárom maken we plaats in de bad- en slaapkamer en verhuizen een aantal spullen naar zolder. Het ledikant, het weekendbed en de loopfiets verschuiven naar Marktplaats.  Want die peuter, die komt er toch niet.

Nooit.

 

9 Reacties
Marjon
4/15/2015 04:27:27 am

Wat is de tijd een confronterend iets in jullie leven. Sterkte om deze veranderingen een plaatst te geven. Jullie sterk zijn wordt zwaar op de proef gesteld.

Antwoord
Siska
4/15/2015 05:34:15 am

confronterend op verschillende vlakken

Antwoord
Jacoba
4/15/2015 05:58:05 am

Hoe voelbaar en herkenbaar.. de pijn en het verdriet.. Een hele dikke knuffel van mij!

Antwoord
Bastienne
4/15/2015 06:11:47 am

zo hebben wij de zolder ook opgeruimd, veel weggegooid . Ook bij ons komt dat kindje er niet. Sterkte met verwerken van die rot tillift in huis.

Antwoord
tineke
4/15/2015 06:59:05 am

Heftig Odet! Heel veel sterkte !!

Antwoord
Jose
4/15/2015 07:05:36 am

Slik, herkenbaar verhaal. Ook wij moesten jaren geleden de hoop op lopen opgeven voor onze zoon. Zo moeilijk! De tillift kwam er en ook nog een wanstaltig grote elektrische statafel. Naast rolstoel, douchestoel, sportrolstoel (en hij houdt niet eens van sport) en driewielfiets.
Hij is nu 25 en woont op zichzelf met 24uurs zorg. Opgelucht dat dat mogelijk bleek nadat ik met liefde 23 jaar voor hem gezorgd heb. Hij was aan zelfstandigheid en vrijheid toe en ik ook. Wat ik vooral heb geleerd: niet te ver vooruit kijken en allerlei scenario's voor de toekomst bedenken, want de realiteit is altijd anders dan alle opties die je voorzag. Neem het zo het komt en vergeet niet te genieten van de fijne dingen die er toch ook zijn.
Veel sterkte!

Antwoord
Karen Mee link
4/15/2015 07:59:23 am

Ah bah, als ik ergens tegen opzie is het wel een tillift :(
ik doe nog even mijn oogkleppen op en negeer het idee dat wij er over een tijd ook aan moeten gaan geloven...

Antwoord
Ytsje
4/15/2015 08:21:06 am

AUW..... Dit stuk doet aan alle kanten pijn!

Antwoord
Anne
4/15/2015 10:53:41 pm

Kan me voorstellen dat je dat ding haat, omdat het staat voor alle onmogelijkheden waar je mee werd en wordt geconfronteerd... Maar ongetwijfeld zal die bitterheid slijten. misschien vindt Jens het wel leuk? Probeer er een spelletje van te maken....

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    E-mail nieuwsbrief:
    Geen blog meer missen? Meld je dan nu aan!

    Archief

    Februari 2019
    Oktober 2018
    September 2018
    Juni 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013

    RSS-feed

    Enter your email address:

    Delivered by FeedBurner

    Zoek op trefwoord:

    Alles
    Adoptie
    Balans
    Begrip
    Bezuinigingen
    Bloggen
    Brusje
    Communicatie
    Eigenregie
    Eigen Regie
    'feel Good'
    In De Media
    Instanties
    Medisch
    Meerv Gehandicapt
    Ontwikkeling
    #oudersvoorgoedezorg
    Politiek
    Verwerking
    Zorgouders

Powered by Create your own unique website with customizable templates.