Alles blijft anders
  • Home
  • Blog
  • Boek in wording
  • #Oudersvoorgoedezorg

Onzinnige exercitie

9/9/2013

15 Reacties

 
Foto
Vlak voor zijn 5e verjaardag werd Jens, in een simpel een-tweetje tussen leerplicht-ambtenaar en administratief medewerker van het Kinderdagcentrum, ontheven van de leerplicht. Nu Jens’ thuisprogramma met één dag Kinderdagcentrum heeft plaatsgemaakt voor een dagprogramma elders, zijn we zelf verantwoordelijk voor de jaarlijkse ver-lenging daarvan. Eind april vullen we het betreffende formulier in en kruisen het hokje ‘gedurende de verdere duur van de leerplicht’ aan. Hoe pijnlijk ook, we moeten de realiteit onder ogen zien. De situatie zal niet meer veranderen. Jens kan niet leren volgens onze normen en ook niet volgens de normen van het speciaal onderwijs. Jens is ‘niet leerbaar’. Nu niet en nooit niet. Laten we het in één keer goed doen en onszelf deze jaarlijkse papieren rompslomp besparen. 

Zoals ieder jaar verzoekt de leerplichtambtenaar na ontvangst van onze aanvraag aan de GGD om Jens’ leerbaarheid medisch te beoordelen. Tijdens een eerste gesprek blijkt de arts echter een bijzondere taakopvatting te hebben. Hij beschikt niet over Jens’ vuistdikke dossier – zijn collega is langdurig ziek – en vindt een belletje naar de huisarts of kinderarts, waarvoor we schriftelijk toestemming gegeven hebben, overbodig. “Het medische verhaal geloof ik wel”, zo meldt hij. “Waar het mij om gaat, is dat hij gewoon naar de Meervoudig gehandicaptengroep van de Tyltylschool kan. En dus zal ik niet adviseren hem te ontheffen van de leerplicht”. 

Ik zijg op de grond ineen. Mijn wanhoop weerklinkt in mijn hysterisch snikken. Wat een ongelijke strijd – zonder winnaars en met alleen maar  verliezers. De eerste ervaringen op Jens’ nieuwe dagprogramma zijn zó goed.  Begeleidsters willen hem door en door leren kennen en observeren, passen materiaal aan, proberen uit, komen met nieuw materiaal. Jens heeft het erg naar zijn zin en is oh zo trots als we na thuiskomst samen naar het videoverslag op de iPad kijken. En wij – wij hebben ons huis en daarmee onze privacy terug. Geen prikkende ogen meer in de rug als we het onszelf gunnen om een kwartiertje helemaal niets te doen. Niemand die ons met onze peuterpuber hoort strijden.  Geen tweede paar oren bij een telefoongesprek. Een ver-a-de-ming, we willen nu al niet anders meer.

Deze GGD-arts dreigt hem en ons dat allemaal te ontnemen. Jens naar een plek te sturen waar hij met 100% zekerheid slechter af is. Waar hij ondersneeuwt, overprikkeld wordt, de halve dag apathisch voor zich uit staart, onderuit gezakt in zijn stoel of onder een tafel. Dát is onze ervaring met grootschaligheid en dat wensen we hem niet toe. Hij verdient zoveel beter. 

Ik bel terug en wijs op Jens’ leerrecht, dat mijns inziens boven de leerplicht behoort te gaan. Daarnaast beroep ik me op het keuzerecht. We kunnen Almaz inschrijven bij de school waarvan we menen dat die het beste bij haar en ons past. Waarom zou dat voor Jens anders zijn? Ik tref doel. De GGD-arts mompelt dat hij misschien wat te gemakkelijk redeneert en dat hij ons de kans wil geven te bewijzen dat Jens’ nieuwe dagprogramma een gelijkwaardig alternatief is - binnen tien dagen, welteverstaan. Nog dezelfde week schrijf ik een vlammend betoog en kopieer Jens’ Zorgplan en de rapporten van Jens’ hele zorgkaravaan. 

De zomervakantie begint en gaat weer voorbij. Voor het eerst in zijn leven overtreedt Jens de wet en omdat wij in principe brave burgers zijn, trek ik aan de bel. Tot mijn stomme verbazing meldt de leerplichtambtenaar dat de GGD-arts de casus Jens heeft aangemeld bij Bureau Jeugdzorg. Welja. Bureau Jeugdzorg!  Wij, die Jens een zoveel betere kwaliteit van leven dan het instellingsleven gunnen. Zoveel voor hem hebben gedaan en gelaten, waardoor hij zich boven verwachting heeft kunnen ontwikkelen en, misschien nog wel belangrijker, heel gelukkig is. Wij, die als gezin al drie keer een Keurmerk van de Raad voor de Kinderbescherming hebben gekregen. Wij staan op de agenda van Bureau Jeugdzorg. Au!

Gelukkig concludeert Bureau Jeugdzorg een week later dat Jens’ nieuwe dagprogramma een ‘adequaat en volwaardig alternatief’ is. Voor dit moment tenminste: de leerplichtontheffing mag alleen voor het huidige schooljaar worden verlengd. De GGD-arts wil Jens’ welzijn optimaal blijven overwaken en hem daarom  –op dikke pakken papier!- jaarlijks terugzien. Kennelijk is de huidige zorgkaravaan daar niet toe in staat. 

Zelfs de leerplichtambtenaar verbaast zich over zoveel onzinnigheid, maar kan het advies van een arts naar eigen zeggen niet naast zich neerleggen. Over acht maanden beginnen we daarom weer van voor af aan. We zetten het alvast maar op de kalender. 

15 Reacties
snah
9/9/2013 06:21:05 am

Walgelijk, de bureaucratie in Nederland. Wat als de GGD arts zo`n kind had, zou hij dan ook zo reageren ?

Antwoord
Marcel Kolder link
9/9/2013 06:32:26 am

Kafkaiaans absurd.

Antwoord
yvonne van neutigem
9/9/2013 08:38:56 am

bureaucratie en betweterij ten top; helaas een haast "normaal" gegeven wanneer je met een zorg intensief kind met "instanties" te maken krijgt !

Antwoord
Hilde link
9/9/2013 03:19:07 pm

Belachelijk zeg.

Antwoord
Dian
9/9/2013 05:34:18 pm

Wat een gedoe toch weer voor jullie en wat een zorgen tussendoor over hoe het zal aflopen. En inderdaad: wat een bureaucratie! De (zorg)kosten lopen in NL de pan uit en medewerkers van allerlei instanties hebben het enorm druk en raken overwerkt... En iedere keer als ik dit soort verhalen van je lees denk ik: jeetje, doe hier eens iets aan! Hoeveel zou dát NL wel niet kunnen besparen! (En jullie leven zou er een stúk gemakkelijker en rustiger door worden als mensen zich niet zo achterlijk zouden gedragen...)

Antwoord
Natasja
9/9/2013 05:35:22 pm

Oh, wat een onnodige strijd moeten jullie toch vaak leveren. Zo veel zorgen aan je hoofd en dan mag je ook nog eens vele zaken extra doen in vergelijking met 'normale' gezinnen. Sorry voor de ambtenaren die wel zinvol werk doen, maar bovenstaande vind ik zinloze werkverschaffing en kost de maatschappij onnodige frustratie en geld. Leer eens kritisch te kijken naar nut en noodzaak van het werk.

Antwoord
sanne
9/9/2013 08:08:05 pm

Ongelooflijk, wat een onzinnigheid en slopend traject. Ik leef mee en bewonder jouw vechtlust, wat boft Jens daarmee. Maar wat als je in dit land een ouder hebt die hier niet over beschikt en niet op komt voor het feit dat hun kind zoveel beter verdient...

Antwoord
Marjon
9/9/2013 10:44:57 pm

Bureaucratie ten top!!
Zo oneerlijk!

Sterkte met al dat papierwerk

Antwoord
Paula link
9/10/2013 06:29:17 am

Wat moeten we als ouders ook knokken als we niet de juiste personen treffen!! Heel hekenbaar dit maar zo jammer van jullie kostbare energie die aan Jens besteeds had kunnen worden en de rest van jullie gezin! Wel bedankt voor het delen, het is helder geschreven. Als je kind anders is en buitenregulier aanbod valt kom je dit vaker tegen.

Antwoord
Esther Smeets link
9/12/2013 06:01:05 am

Walgelijk, maar helaas de werkelijkheid. Zo zit ik privé met een dochter van 13 die niet meer op cluster 4 terecht kan en compleet is vastgelopen.

Antwoord
Manon
9/23/2013 08:10:04 pm

Pfff... wat knap dat je niet moedeloos wordt!

Antwoord
Miriam & Sean
9/25/2013 04:29:08 am

Jezus Odet, wat een overbodig gedoe! Ik begin me steeds meer af te vragen in wat voor land wij toch leven. Uiteraard hebben we het echt niet slecht hier, maar als ik dit kneuterig gedoe weer lees...... Sterkte met al je papierwerk!

Antwoord
carina
10/9/2013 09:28:07 pm

Na jah! Wat een sukkelhannes van een GGD arts! écht ultiem belachelijk! Zo'n man zou eens ieder 8 maanden beoordeeld moeten worden of hij zijn loon nog wel mag krijgen!

Antwoord
Kees Marges link
1/11/2014 07:43:31 pm

Wat een geluk voor dit kind dat het deze ouders heeft. Die zijn in staat en bereid de bureaucratie te bevechten en vol te houden. Andere kinderen hebben dat geluk niet en zitten nu ergens op een verkeerde plaats. Wanneer gaan dit soort bureaucraten nu eens zelf de gevolgen (bijvoorbeeld ontslag) ondervinden van hun onmenselijk functioneren?

Antwoord
Kik de Jong
1/13/2014 07:06:13 am

Jullie doen het als ouders geweldig! Hopelijk dat het jullie gegund wordt en dat niet over een jaar iemand anders van BJZ een ander idee heeft. Veel sterkte en geniet van je kind

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    E-mail nieuwsbrief:
    Geen blog meer missen? Meld je dan nu aan!

    Archief

    Februari 2019
    Oktober 2018
    September 2018
    Juni 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013

    RSS-feed

    Enter your email address:

    Delivered by FeedBurner

    Zoek op trefwoord:

    Alles
    Adoptie
    Balans
    Begrip
    Bezuinigingen
    Bloggen
    Brusje
    Communicatie
    Eigenregie
    Eigen Regie
    'feel Good'
    In De Media
    Instanties
    Medisch
    Meerv Gehandicapt
    Ontwikkeling
    #oudersvoorgoedezorg
    Politiek
    Verwerking
    Zorgouders

Powered by Create your own unique website with customizable templates.