Alles blijft anders
  • Home
  • Blog
  • Boek in wording
  • #Oudersvoorgoedezorg

Niet melaats

9/28/2013

11 Reacties

 
Picture
Een levensgroot luchtkussen in de vorm van een circustent: dat is dubbel in de roos voor Jens. In ons kinderloze tijdperk wilde ik nog niet dood in ‘Sunparks’ gevonden worden. Vakanties met Jens laten zich echter het beste vieren in de voorspelbaarheid en met de faciliteiten van een bungalowpark. Inclusief zwembad en binnenspeeltuin – een hele mooie dit keer. Een prima bestemming voor een uurtje met zijn tweeën. 
 
We smokkelen en leggen de laatste meters tot het luchtkussen op onze schoenen af. Besmuikt ontdoe ik er eerst mezelf en dan Jens van – en sjor, hijs, duw en trek hem vervolgens omhoog, het kussen op. Hij giechelt en laat zich achterover vallen. “Kom op Jens, werk eens mee!” Ik zet hem terug in de kruiphouding en duw hem vooruit. Weer gaat hij plat, nu op zijn buik. Hij giert het uit. Okay, dus dit is je spel! Mama uitdagen –zo vaak heb je me immers ook niet meer voor je alleen. 

De kindjes om ons heen kijken nieuwsgierig toe. De eerste vader meldt zich en tilt zijn zoon zonder uitleg van het luchtkussen af. “Hij kan gewoon blijven hoor, Jens vindt het leuk, al die kinderen om hem heen”, zeg ik nog. Maar ik had net zo goed Amhaars kunnen spreken. Een moeder snelt op haar dreumes af. Een tweeling vindt de uitgang zelf en sleurt het laatste overgebleven meisje mee. Nu hebben we 36 m2 voor ons alleen. Het beschimpte kind in mij roert zich. Geërgerd maan ik het tot stilte en wend me weer tot Jens. 
 
Ik wijs hem op de clowns achter hem en warempel, hij draait zich om en fladdert enthousiast. “Boemtata, het circus komt eraan” – aarzelend zet ik in maar zing, aangemoedigd door zijn drukke gehups, al gauw het hele refrein. Jens vangt zichzelf machtig mooi op –voor, achter, opzij. En als hij tóch omvalt, knuffelen we uitgebreid. Er is immers niemand die het ziet. 

Ik sjor, hijs, duw en trek hem dezelfde weg terug, van het kussen af. Stiekem gaan de schoenen weer aan. Gesprekken verstommen en ik voel hoe vele blikken onze wankele gang, hand-in-hand, naar de  wandelwagen volgen. Vanuit mijn ooghoeken aanschouw ik al dat jaloersmakende  jonge Sunparks geluk. De eerste nog niet uit de luiers, de volgende al zichtbaar in de opbollende buik. Inwendig schreeuw ik het uit en bijt hen toe: “Het is verdomme niet vanzelfsprekend! Zó had het jullie ook kunnen vergaan. Ons leven gaat mank, maar we zijn niet melaats. Zie ons als een mogelijkheid om je kinderen respect bij te brengen! Leef hen vóór zich open te stellen!"
 
Natuurlijk verman ik mezelf en bestrijd hen met hun eigen wapens: stilte en buiten sluiten. Ik aai Jens over zijn bol en hoop vurig dat hij dit alles op geen enkel bewustzijnsniveau meekrijgt. Hij heeft zojuist zijn moeder uitgedaagd op een levensgroot luchtkussen in de vorm van een circustent en ervaart nu de ongeëvenaarde sensatie van het lopen aan een hand, op weg naar zijn wandelwagen.

11 Reacties
susan
9/28/2013 06:08:26 am

Tja wat moet ik hier nou eens op zeggen....ik ben blij en dankbaar dat ik wel vol overtuiging van jouw Jens heb mogen genieten, maar ja, ik tel zeker niet?!

Antwoord
Odet
9/28/2013 06:19:33 am

Susan, iedereen die van Jens geniet telt dubbel! En gelukkig maken we dat ook vaak mee. Zoals in Villa Pardoes! Maar dat wil niet zeggen dat de momenten van uitsluiten hard binnenkomen. Bij mij in ieder geval.

Antwoord
Je ouders
9/28/2013 08:47:27 pm

Jammer dat we hier niet bij waren. Onze gezichten, die zouden geglommen hebben van trots op Jens en op jou, zouden die mensen wellicht op andere gedachten hebben gebracht.
Fijn dat we Villa Pardoes hebben meegemaakt en daardoor weten dat het ook anders kan.

Antwoord
wendy theunissen
9/28/2013 08:56:13 pm

hoi , ik las je blog bij iemand op fb .. deze mensen zul je altijd hebben ..die alleen de afwijkingen zien en niet t mooie in de kleine momenten .. de zorg die constant aanwezig is . de strijd die je moet leveren .. mijn oudste zoon heeft tourette .. is niet zichtbaar door de medicatie maar voor de medicijnen kregen mensen van mij een vuile blik en commentaar als ze bleven staan kijken .. t kind heeft er niet om gevraagd .. toen hij na t speciaal onderwijs naar n gewone school mocht kreeeg hij n vriendje met n spierziekte die nu op zijn 18de inmiddels in n rolstoel zit .. hij gaat er nog geregeld naar toe om te gamen ...maar als ik zie hoe die moeder moet vechten om het financieel, emotioneel en lichamelijk moet knokken voor de dingen die nodig zijn om het hem comfortabel te maken dan denk ik vaak .. waar zijn we mee bezig .. ik ben blij dat ik mijn kinderen geleerd heb niet te oordelen , de mens in hun waarde te laten .. bij mijn jongste op school komt elk jaar n stichting met gehandicapte mensen om kinderen er bewust van te maken .. heel mooi initiatief .. geniet van je zoon !!!

Antwoord
Marjon.
9/28/2013 10:35:38 pm

Wat een mooi gebeuren met jou en Jens op het kussen.

En wat een bekrompenheid van mensen.

Antwoord
Jan (papa van Kalle) link
9/28/2013 11:01:54 pm

zo is dat, genieten van Jens! Hoewel je wat mij betreft het beschimpte kind in jou niet tot stilte hoeft te manen hoor. Een rake opmerking kan je ook opluchten en het is ook jouw vakantietje, toch?
Nou ja, makkelijk gezegd natuurlijk... Zet 'm op en veel plezier met Jens

Antwoord
Monica link
9/29/2013 07:09:13 pm

Ach Odet, natuurlijk weet je hoe dom die mensen zijn. Maar dat helpt op dat moment natuurlijk even helemaal niet. Want ja, dat komt binnen! En dan is het plezier toch wel even heel anders dan je had gehoopt.
Je leert er mee omgaan (want je hebt geen keuze), maar oh, wat kan het pijn doen. Dikke knuffel voor Jens (van een inmiddels ouwe, wijze moeder, die het allemaal al heeft gezien en meegemaakt, en er uiteindelijk toch wel mooi is afgekomen met mijn prachtige dochter met DownSyndroom)

Antwoord
sanne
9/29/2013 07:15:46 pm

lieve mama van Jens,
Geraakt dat je je op dit soort momenten zo uitgesloten voelt en bovenal geraakt door jouw onoverwinnelijke liefde voor Jens en dat je zijn plezier boven alles stelt.

Antwoord
Ingrid
9/29/2013 08:15:10 pm

Lieve Odet,
Ik zat er eens over na te denken wat er zou zijn gebeurt als wij ook op dat springkussen hadden gezeten. Mijn jongste was er misschien uit onwetendheid vanaf gegaan maar dan was ik samen met hem terug gegaan. Mijn oudste ... die was denk ik naar je toe gegaan om te vragen wat er met Jens is en ik denk dat ie ook wel met hem was gaan spelen. Dat vragen mag ie van mij, maar dat stelt ook weer niet iedereen op prijs. Maar hun beider reactie zeker weten doe ik niet, omdat we het nog niet mee hebben gemaakt. Veel moeders van zulke bijzondere kinderen durven (helaas) niet wat jij wel doet. Zeker een eyeopener je blog!

Antwoord
Marijn link
9/30/2013 04:29:11 pm

Treffend omschreven. En wat mooi dat hij muziek van Circus Boemtata kent. De sfeer bij deze voorstelling van de Cliniclowns was een verademing in vergelijking met hoe het gaat bij zo'n luchtkussen met andere kinderen.
Blijf genieten van al die momenten samen (en vergeet de mensen mensen om je heen die je toch niet kent)

Antwoord
Miriam en Sean
10/3/2013 06:36:14 am

Heerlijk genieten met Jens, wat interesseert jou dat bekrompen volk! Je schrijft zo mooi Odet, ik voel door jouw tekst jouw gevoel van dat moment. Alsof ik het zelf beleef!

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    E-mail nieuwsbrief:
    Geen blog meer missen? Meld je dan nu aan!

    Archief

    Februari 2019
    Oktober 2018
    September 2018
    Juni 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013

    RSS-feed

    Enter your email address:

    Delivered by FeedBurner

    Zoek op trefwoord:

    Alles
    Adoptie
    Balans
    Begrip
    Bezuinigingen
    Bloggen
    Brusje
    Communicatie
    Eigenregie
    Eigen Regie
    'feel Good'
    In De Media
    Instanties
    Medisch
    Meerv Gehandicapt
    Ontwikkeling
    #oudersvoorgoedezorg
    Politiek
    Verwerking
    Zorgouders

Powered by Create your own unique website with customizable templates.