Alles blijft anders
  • Home
  • Blog
  • Boek in wording
  • #Oudersvoorgoedezorg

Daar gaat ze

4/6/2015

9 Reacties

 
Picture
“Als ik 5 ben, leer ik zonder zijwieltjes fietsen”.  Vastberaden gooit Almaz haar ‘trapfiets’ aan de kant en grijpt haar loopfiets. Daarop houdt ze evenwicht, daarop maakt ze snelheid. Ze heeft er lak aan, dat veel van haar klasgenootjes zelf naar school fietsen. Fietsen is eng. Fietsen is voor grote kinderen. En dus is fietsen, nu ze nog maar net  4 is, aan haar niet besteed. Peinzend loop ik achter haar aan. Typisch Almaz. Ze bepaalt met veel precisie wanneer ze ergens klaar voor is. Gewoonlijk kan ze het dan ook meteen, zonder oefenen. 

Ze was 13,5 maand toen ze haar eerste stapjes los zette. Nog hoor ik de verbaasde kreten van Jens' fysiotherapeut door de kamer galmen. “Zo heb ik nog nooit een kind zien leren lopen! Dit is geen léren lopen, dit is lópen. Allemachtig. Ze loopt in één keer, in één keer weg!” Ze vertelde ons hoe in de ‘normale’ ontwikkeling kinderen de hand van een volwassene los laten en een aantal stappen zetten. Al snel verliezen ze hun evenwicht en reiken dan hulpeloos omhoog. Want al trekken ze zich inmiddels overal aan op, middenin de kamer zelf gaan staan behoort nog niet tot hun repertoire. Almaz draaide de volgorde echter om. Ze leerde eerst zonder steun te gaan staan. Als een volleerd koorddanseres kwam ze werkelijk overal overeind en leerde haar evenwicht te bewaren. Pas daarna ging ze lopen. Nou ja, pas. Gezien het feit dat ze met 9,5 maand nog niet omrolde, is het een klein wonder dat ze al met 13,5 maand liep. En hoe: in één keer de hele kamer door. Toen ze uiteindelijk toch viel, stond ze in no time weer overeind, om direct haar weg te vervolgen.

Kruipen was voor baby’s. En voor haar grote broer.


Ruim twee jaar later begon ik me stilaan zorgen te maken. De verbaasde uitroep in het Belgisch ziekenhuis: “Amai, draagt ze nog een luier? Hier zijn ze met 2,5 al zindelijk!” deed me mijn ogen neerslaan. Ze wilde niet. Echt niet. Na een jaar stickeren en met een step in het vooruitzicht waren we geen stap verder gekomen. “Nee mama, ik hoef niet op het potje. Ik ben nog klein.” Niet dat ze niet graag op het potje zat. Juist wél. Geheel gekleed, met een boekje.  Poepen en plassen deed ze in haar luier. Punt. Totdat ik haar op een warme dag een sprintje vanuit het zwembadje naar haar potje zag trekken. Na gedane zaken zei ze zelfvoldaan: “Zo. Ik ben groot.” En dat was dat. Twee dagen later was ze ook ‘s nachts zindelijk.

Sindsdien vertrouw ik blindelings op haar timing.

Inmiddels nadert haar vijfde verjaardag met rasse schreden. Haar eerste eigen kinderfeestje beheerst haar dagen. Wie mogen er komen, welke uitnodigingen sturen we, wat gaan we doen en vooral: “wat gaan we dan eten?” En er is zoveel meer om naar uit te kijken. Steevast begint ze haar zinnen met “als ik vijf ben”. De hoogste tijd om haar aan haar voornemen te herinneren: “Weet je nog, Almaz? Fietsen zonder zijwieltjes leer je als je vijf bent!” Angst flikkert in haar ogen. “Ik vind mijn trapfiets niet leuk. Hij wiebelt.”
 
Dan komt haar nichtje een nachtje logeren. Almaz is door het dolle heen, haar nichtje is immers ook haar vriendin. Twee Mega Mindy's dansen door de kamer en rollen met de slappe lach over de bank. De een gilt nog meer en harder dan de ander. Hoe heerlijk om hun verbond te zien groeien, maar ook behoorlijk overprikkelend. We trekken naar het park en de dametjes racen van een heuveltje af. Almaz op haar loopfiets, haar nichtje op een echte tweewieler. Wat maakt die een snelheid. Wat stoer.


“Mag ik ook op jouw fiets?”

Nog  voor de lunch worden op haar verzoek de zijwieltjes van haar eigen fiets  verwijderd. Er is geen houden meer aan. Coen helpt haar in het zadel. Ze zet haar voeten op de trappers en zet aan. Ze helt vervaarlijk naar links - hij houdt haar stevig vast. Samen fiets-rennen ze naar het plein.

“Papa, laat me maar los. Laat me los!”  
 
En daar gaat ze. Ons wonder.



9 Reacties
Marjon
4/6/2015 04:27:03 am

ohhhh, wat herkenbaar.
Onze man doet ook pas iets als hij er zeker van is, dat hij er klaar voor is. Bijna zonder oefenen. En wij al maanden denken dat hij het kan.... Rustig, geduldig afwachten totdat hij in zijn koppie weet dat hij het kan.

Antwoord
monique
4/6/2015 04:33:58 am

Runs in the family ;-) wacht maar tot ze met zwemmen door het gat moet!

Antwoord
Natasja
4/6/2015 05:08:39 am

Zeker een mooi wonder! Een heerlijke meid! En het nichtje vond het erg leuk te horen dat Almaz zo snel zelfstandig kon fietsen na die ene ochtend.

Antwoord
Bianca
4/6/2015 05:16:44 am

Geweldig Odet!! Ik zie het zo voor me 😉 Erg herkenbaar. Die kleuters van ons laten zich de weg niet bepalen, dat doen ze lekker zelf😜

Antwoord
Marije
4/6/2015 05:52:53 am

Geweldig! Lekker eigengereid! En zoveel herkenning bij onze zoon. Zo te lezen heeft hij nog bijna een jaar voor die gewone fiets ;-)

Antwoord
Anne
4/6/2015 06:59:27 am

Jee... Wat geweldig! Ik heb er jaren over gedaan om het echt te leten. Mijn moeder ondermijnde elk sprankje zelfvertrouwen van mij met haar hysterische angst voor het verkeer. Toen ik 11 (!) was 'leerden' twee vriendinnetjes me fietsen door me te wijzen hoe het moest en me vervolgens aan mijn lot over te laten. Toen pas kon ik het - als mijn moeder er niet bij was tenminste...;-)

Antwoord
Rebecca
4/6/2015 06:48:22 pm

Gaaf. Die dame komt er wel (oh ze is er al!).

Antwoord
Elise
4/6/2015 08:43:43 pm

Mooi geschreven Odet.
Bijzondere kinderen heb je, ieder met zijn/haar unieke karakter en mogelijkheden. Geniet ervan

Antwoord
Josien
5/14/2015 09:04:17 pm

Prachtig en herkenbaar. Echter, voor vele gezinnen zo gewoon, voor jullie een extra groot wonder. Je schrijft het zo beeldend, en het doet me plezier deze scene voor me te zien en te weten dat jullie dit naast al die moeilijke momenten ook mogen ervaren.

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    E-mail nieuwsbrief:
    Geen blog meer missen? Meld je dan nu aan!

    Archief

    Februari 2019
    Oktober 2018
    September 2018
    Juni 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013

    RSS-feed

    Enter your email address:

    Delivered by FeedBurner

    Zoek op trefwoord:

    Alles
    Adoptie
    Balans
    Begrip
    Bezuinigingen
    Bloggen
    Brusje
    Communicatie
    Eigenregie
    Eigen Regie
    'feel Good'
    In De Media
    Instanties
    Medisch
    Meerv Gehandicapt
    Ontwikkeling
    #oudersvoorgoedezorg
    Politiek
    Verwerking
    Zorgouders

Powered by Create your own unique website with customizable templates.