Alles blijft anders
  • Home
  • Blog
  • Boek in wording
  • #Oudersvoorgoedezorg

Breinbreker

10/18/2016

2 Reacties

 
Foto
Blije dokters - lichtelijk opgewonden lijken ze zelfs. Iedere keer als ze denken iets op het spoor te zijn, kunnen ze hun gretigheid nauwelijks verhullen. Na 12 jaar puzzelen gloort er - wellicht - licht aan het eind van de tunnel. Wordt die breinbreker eindelijk opgelost. Deze keer gaan ze de oorzaak van Jens' hersenafwijking vinden.

Hopen ze.


Voor we het goed en wel beseffen staat er een MRI-scan ingepland, onder narcose en met nieuw bloed- en urineonderzoek. Overdonderd probeer ik woorden te vinden voor mijn ontluistering: willen we dit eigenlijk wel?

Wat doen we Jens aan? Waarvoor? Wat levert het ons nog op? Een antwoord op het erfelijkheidsvraagstuk, dat, gezien onze familiesituatie, van nul praktische waarde is. Hooguit plaatst het beslissingen van toen in een ander perspectief. Zicht op enkele andere Jensjes ter wereld en daarmee op mogelijke toekomstige problemen, met bijbehorend verdriet. Maar óók: minder hoeven uit te leggen aan instanties, omdat een diagnose met een naam als 'blablabla mutatie' wel als hard bewijs wordt gezien en een vuistdik medisch dossier niet. Toegang tot bepaalde hulpmiddelen of behandelmethoden, omdat het bij die andere Jensjes bewezen werkt.


Nee, blij worden we er niet van, laat staan lichtelijk opgewonden. Toch proberen we de gemaakte afspraken niet terug te draaien. Het lijkt niet aan ons, om Jens zaken die we niet kunnen overzien te onthouden. We passen onze agenda's voor de zoveelste keer aan en proberen ons verontruste voorgevoel te onderdrukken. Wat komt, dat komt. Ook als dat oude wonden openrijt en onze wereld op zijn kop zet.


Waarschijnlijk komt er toch weer niets uit. 


2 Reacties
Zusje
10/19/2016 02:36:08 am

Au. Ik realiseer me zo goed hoe zo'n telefoontje je leven weer overhoop kan gooien. Maar hoe en waarom dringt bij deze woorden eigenlijk pad driedubbeldik door. Bovendien: dat gevoel van die artsen die je moet en wilt kunnen vertrouwen, terwijl je ook zo helder hun andere belangen ziet, voelt en vermoedt. En dat er dan met geen ander dan met jezelf een stevig gesprek mogelijk is over of die belangen die van jou/jullie/Jens wel dienen. Dat herken ik helaas maar al te goed.
Knuffel 😘

Antwoord
Tien
10/20/2016 12:56:47 am

Hai, Odet. Ik kan me een zwaar onderbuik gevoel en verwarrende gedachten goed voorstellen. Er komt hoe dan ook weer heel veel op jullie af. Ik hoop dat Jens de onderzoeken goed doorstaat en dat jullie er echt wat aan hebben. Sterkte ermee, X

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    E-mail nieuwsbrief:
    Geen blog meer missen? Meld je dan nu aan!

    Archief

    Februari 2019
    Oktober 2018
    September 2018
    Juni 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013

    RSS-feed

    Enter your email address:

    Delivered by FeedBurner

    Zoek op trefwoord:

    Alles
    Adoptie
    Balans
    Begrip
    Bezuinigingen
    Bloggen
    Brusje
    Communicatie
    Eigenregie
    Eigen Regie
    'feel Good'
    In De Media
    Instanties
    Medisch
    Meerv Gehandicapt
    Ontwikkeling
    #oudersvoorgoedezorg
    Politiek
    Verwerking
    Zorgouders

Powered by Create your own unique website with customizable templates.