Met geen pen is te beschrijven wat het met me doet om in een ruimte met 50 gezinnen zoals het onze te verkeren. Gezinnen met één gehandicapt kind en één of meer gezonde brusjes. Geen vraagtekens bij sondevoeding, volle luiers, kwijl of spuug. Hooguit een nieuwsgierige blik naar het nieuwste type rolstoel of kekke rolstoeltas. De gezonde kinderen buigen zich liefdevol over hun gehandicapte brusje heen en betrekken hem overal bij. Er is spontane interactie met andere kinderen, los van hun handicaps. De ouders kijken onwennig en geëmotioneerd om zich heen maar hebben vooral oog voor hun kroost. Even geen ziekenhuis of therapie, even geen zorgen, maar samen genieten in een feestelijke setting.
Circus Boemtata, de theatershow van de Cliniclowns voor gezinnen met meervoudig en verstandelijk gehandicapte kinderen, maakt het mogelijk. Eén keer per jaar mogen we heel even ervaren wat het is om ‘gewoon’ te zijn. Omdat we gewoon zijn, alleen niet gewoon leven. En dat is heel bijzonder.
Met Jens zijn we al voor de tweede keer gast van deze show. De bijbehorende cd en dvd zijn inmiddels grijs gedraaid en Circus Boemtata is bij ons thuis dan ook een begrip. Er is een hoop voorpret, die reeds in de wachtruimte van het theater in Veldhoven, tijdens het voorprogramma, wordt omgezet. Onze beide kinderen worden vanaf de eerste seconde gegrepen door de magie. Door de rare fratsen van de clowns, door het contact en het vooruitzicht van wat komen gaat.
In de grote zaal zitten we eerste rang, pal voor het podium. Almaz, in tegenstelling tot vorig jaar, dapper op haar eigen stoel. Luidkeels kondigt ze ieder volgend onderdeel van de show aan en benoemt het ene na het andere bekende en onbekende detail (Sterre heeft bruin haar!). Ze zingt en deint volop mee, in cadans met de wild hupsende kinderen om haar heen.
Jens ervaart het met zijn hele zijn. Hij kijkt, hij kijkt en blijft kijken. Ongekend goed, lang en geconcentreerd voor iemand met een corticale visusstoornis. Hij gaat helemaal op in de muziek, zoals alleen hij dat kan. Hij ruikt de geur van kokosolie, voelt de kriebelende veren en de wind van het doek. Hij belééft. Met al zijn zintuigen, volledig, totaal.
Coen let meer op zijn zoon dan op de koorddanseres of doekendame. Met een grote grijns benoemt hij de vooruitgang, die op een dag als vandaag meer dan subtiel is. Jens is niet overprikkeld, hij sluit zich niet af, maar geniet met volle teugen. Hij swingt, hij lacht, hij joelt. Hij klapt zelfs met het publiek mee. En op een stil moment pakt hij mijn hand.
En ik? Ik laat de tranen vrijelijk stromen. Circus Boemtata heeft die pen, die pen die weet te beschrijven hoe het voelt om met 50 gezinnen zoals het onze in één ruimte te verkeren:
Breng het
allemaal bij elkaar
Breng het
allemaal samen
Dan maak je zo
een wonder waar
En ieder onderdeel
is van belang voor
het totaal
Het komt al-le-maal
Bij elkaar
Circus Boemtata, de theatershow van de Cliniclowns voor gezinnen met meervoudig en verstandelijk gehandicapte kinderen, maakt het mogelijk. Eén keer per jaar mogen we heel even ervaren wat het is om ‘gewoon’ te zijn. Omdat we gewoon zijn, alleen niet gewoon leven. En dat is heel bijzonder.
Met Jens zijn we al voor de tweede keer gast van deze show. De bijbehorende cd en dvd zijn inmiddels grijs gedraaid en Circus Boemtata is bij ons thuis dan ook een begrip. Er is een hoop voorpret, die reeds in de wachtruimte van het theater in Veldhoven, tijdens het voorprogramma, wordt omgezet. Onze beide kinderen worden vanaf de eerste seconde gegrepen door de magie. Door de rare fratsen van de clowns, door het contact en het vooruitzicht van wat komen gaat.
In de grote zaal zitten we eerste rang, pal voor het podium. Almaz, in tegenstelling tot vorig jaar, dapper op haar eigen stoel. Luidkeels kondigt ze ieder volgend onderdeel van de show aan en benoemt het ene na het andere bekende en onbekende detail (Sterre heeft bruin haar!). Ze zingt en deint volop mee, in cadans met de wild hupsende kinderen om haar heen.
Jens ervaart het met zijn hele zijn. Hij kijkt, hij kijkt en blijft kijken. Ongekend goed, lang en geconcentreerd voor iemand met een corticale visusstoornis. Hij gaat helemaal op in de muziek, zoals alleen hij dat kan. Hij ruikt de geur van kokosolie, voelt de kriebelende veren en de wind van het doek. Hij belééft. Met al zijn zintuigen, volledig, totaal.
Coen let meer op zijn zoon dan op de koorddanseres of doekendame. Met een grote grijns benoemt hij de vooruitgang, die op een dag als vandaag meer dan subtiel is. Jens is niet overprikkeld, hij sluit zich niet af, maar geniet met volle teugen. Hij swingt, hij lacht, hij joelt. Hij klapt zelfs met het publiek mee. En op een stil moment pakt hij mijn hand.
En ik? Ik laat de tranen vrijelijk stromen. Circus Boemtata heeft die pen, die pen die weet te beschrijven hoe het voelt om met 50 gezinnen zoals het onze in één ruimte te verkeren:
Breng het
allemaal bij elkaar
Breng het
allemaal samen
Dan maak je zo
een wonder waar
En ieder onderdeel
is van belang voor
het totaal
Het komt al-le-maal
Bij elkaar
RSS-feed
